پیشنهاد بانک جهانی برای توسعه صادرات فرمولی است که حاکم بر اقتصاد کل جهان است. توجه به اقتصاد تمام کشورهای دنیا که اقتصادی مثبت و جهشی داشتهاند، میتواند این نکته را به اثبات برساند که برای دستیابی به رشد اقتصادی باید بر صادرات توجه ویژه داشت. مقام معظم رهبری نیز فرمودند ما باید به صورت اقتصاد درونزا و برونگرا برنامهریزی کنیم. اگر نگاه ما به تولیدات داخل برای تامین بازارهای خارجی باشد، تولیدات میتواند در حجم بینهایت باشد. اگر کالای تولید داخلی چه از نظر کیفی و چه از نظر کمی دارای استانداردهای جهانی باشد در تمام دنیا تجربه شده که میتوان به صادرات بیشتری دست پیدا کرد. این در حالی است که بانک جهانی نیز نظر خود را بر مبنای همین تجربه بیان کرده است. از سوی دیگر چه ایران و چه سایر کشورهای خارجی نگاه ویژهیی به صادرات در رشد اقتصادی خود دارند. اکنون باید به یک نقطه نظررسید که دولت باید چه روشهایی را برای بالا بردن صادرات در پیش بگیرد که کالاهای تولیدی ایران صادرات محور بشوند؟ اگر دیدگاه و نگاه کنونی را در بحث صادرات دنبال کنیم قطعا در زمینه صادرات به موفقیت دست پیدا نخواهیم کرد. مشکلاتی که هماکنون در پیشروی اقتصاد ایران و صادرات ایران است مشکلات ساختاری و داخلی محسوب میشود این مشکلات در 4دهه گذشته وجود داشته و البته بر آن نیز افزوده شده است. بیشتر کالاهایی که در صادرات ایران نقش عمده دارد کالاهای خام یا نیمهساخته و بیشتر در بخش کشاورزی است.معضل بعدی عدم حضور برندهای معتبر و معروف در بخش تولیدات داخلی است. برای دستیابی به این هدف بهتر است، شرایطی ایجاد کنیم تا شرکتهای بنام دنیا بتوانند و تمایل پیدا کنند تا با شرکتهای ایرانی وارد تولیدات مشترک شوند. این مشارکت باعث افزایش دانش فنی و نیز ارتقای کیفیت کالاهای ایرانی میشود. بنابراین چنین مشارکتی پای تولیدکنندگان ایرانی را در بازارهای خارجی باز میکند، زیرا بیشتر کشورهای میزبان برندهای معروف به محل اولیه تولید این کالاها توجه نمیکنند بلکه به برند و نام تجاری کالا ایمان دارند. این راهکار مهمی برای افزایش صادرات است که در تمامی جهان نیز تجربه شده است اینگونه میتوان از طریق تولیدکنندگان معروف دنیا کالاهای تولید داخل را به سراسر جهان عرضه کنیم. بنابراین برای افزایش صادرات باید قدرت رقابت با بازارهای جهانی را به دست آوریم. برای رسیدن به این هدف باید بر قوانین داخلی بازنگری و نظارت داشته باشیم و سعی کنیم که شرایط متعادل جهانی را در بازار داخلی ایجاد کنیم زیرا قوانین موجود هیچ جذابیتی برای سرمایهگذاران خارجی ندارد و قوانین منسوخ شده در دنیا باعث میشود تا در صنایع متوسط کمتر جذب سرمایهگذار خارجی داشته باشیم. البته در زمینه صادرات نفتی این قوانین تا حدی اصلاح شده و به این نکات توجه بیشتری شده است. این در حالی است که در بخش مواد شیمیایی به دلیل وجود تعرفههای بالا جذابیتی برای سرمایهگذاران خارجی وجود ندارد. قطعا برای حمایت از تولیدکنندگان داخلی افزایش تعرفهها اشتباه بزرگی است و با این روش اقتصاد ایران درونزا و دروننگر خواهد بود.