رویارویی دو غول اقتصادی جهان در نشست شانگری لا

                               

                                                  

نشست امنیتی 'شانگری لا' که برای 14 سال متوالی در سنگاپور برگزار می شود به نقطه تقابل چین با آمریکا تبدیل شده که در آن واشنگتن و همپیمانان منطقه ای این کشور خواستار توقف ادعای مالکیت پکن بر مناطقی از دریای جنوبی چین می شوند و از سویی مقامات چین خود را مجاز به دفاع از مناطق تحت مالکیت خود می دانند.

به گزارش ایرنا، قدرت گیری چین در منطقه و جهان باعث توجه روز افزون کاخ سفید به منطقه آسیا – اقیانوسیه برای حفظ منافع حیاتی خود شده و برای تقابل با این قدرت آسیایی سیاست انتقال بخش های اصلی نیروی دریایی خود به حوزه اقیانوسیه و شرق آسیا را پیگیری کرده است.

آمریکا همزمان سیاست گسترش حضور نظامی در جنوب آسیا را نیز در دستور کار دارد و به نظر می رسد این دو در یک راستا و برای مهار چین و محاصره این کشور صورت می گیرد.

کاخ سفید با رد این نظر کارشناسان، با استفاده از رسانه های وسیع خود ادعا می کند مخالف نظامی سازی و ایجاد تنش در منطقه بویژه در دریای جنوبی چین است.

دریای جنوبی چین محل اختلافات پکن با کشورهای برونئی، ویتنام، مالزی، فیلیپین، جزیره تایوان و حتی اندونزی است. این اختلاف بر سر مالکیت بخش هایی از دریای جنوبی چین است که غنی از انرژی است.

واشنگتن معتقد است چین در حال تقویت شدن است و در روندی آرام بدون سروصدا در حال صعود از نردبان قدرت جهانی است و تنها نیاز به زمان چند دهه ای دارد و کاخ سفید تلاش دارد این نردبان صعود را لغزنده و غیرثابت کند تا قدرت گیری پکن با دست اندازهای زیادی مواجه شود.

اختلاف چین و کشورهای جنوب شرق آسیا بر سر مالکیت بخش هایی از دریای جنوبی چین، چند پیچ و مهره از بست های ثابت کننده نردبان صعود چین است و کاخ سفید بدنبال شل کردن این پیچ ها برای لغزندگی بیشتر آن است تا این روند صعود کندتر شود.

کشورهای جنوب شرق آسیا به رغم تشکیل اتحادیه ای همچون آ.سه.آن به دلیل تفاوت های فرهنگی، نژادی، زبانی و مناسبات جهانی و سیاست ها تاکنون نتوانسته اند به یکپارچگی در مقابل چین دست یابند و اختلافات چند دهه ای در خصوص ادعاهای ارضی به بیانیه ها و نشست های چند جانبه و دو جانبه ختم شده است.

این کشورها طی بیش از یک دهه نتوانسته اند با چین بر سر 'کدهای رفتاری' بر سر اختلافات در دریای جنوبی چین نیز به اشتراک نظر دست یابند و این فاصله، و ضعف بسیار زیاد نظامی کشورهای این اتحادیه به آمریکا این فرصت را داده است با نفوذ به این کشورها و دخالت در اختلافات با چین، در سر راه قدرت یابی بیشتر چین قرار گیرد.

کشورهای عضو آ.سه.آن به دلیل شرایط خاص خود در برابر اختلاف با چین همانند افرادی وارد گود این عرصه شده اند که در مقابل چپن با دست پس می زنند و با پا پیش می کشند. از یک سو باید مناسبات اقتصادی و تجاری را با قدرت اقتصادی آسیا حفظ کنند و از سوی دیگر به ادعاهای ارضی خود و سیاست های کاخ سفید نیز نیم نگاهی داشته باشند.

نشست امنیتی 'شانگری لا' نیز هر چند توسط سنگاپور به عنوان عضو اتحادیه آن.سه.آن که جمعیت وسیع نژاد چینی دارد برگزار و هدایت می شود، اما طی چند سال اخیر به عرصه ای برای یکه تازی آمریکا و همپیمانانش به منظور مقابله با چین تبدیل شده است .

در چهاردهمین نشست نیز که از جمعه شب با سخنان نخست وزیر سنگاپور آغاز و روز یکشنبه بکار خود پایان داد چیزی جز صدای مخالفت با چین بلند نشد. چین طی چند سال اخیر در سطح جانشین ستاد کل ارتش وارد این نشست امنیتی شده هر چند آمریکا، انگلستان، استرالیا، زلاندنو و دیگر همپیمانان کاخ سفید در سطح وزیر دفاع در شانگری لا حضور یافته اند تا رسانه ای تر شده و صدای مخالفت با سیاست های پکن را با استفاده از غول های رسانه ای خود جهانی تر کنند.

طی چند روز برگزاری این نشست تنها خبرهایی از این وزیران جهانی شد و در رسانه های اقصی نقاط دنیا انعکاس یافت و این نشست هر سال به جای بررسی مسائل امنیتی آسیا – اقیانوسیه به برگ برنده بازی کاخ سفید تبدیل می شود.

صدای متعادل وزیر دفاع اندونزی مبنی بر بی طرفی به رغم اختلاف با چین بر سر آب های یک منطقه از دریای جنوبی چین تنها به صورت بسیار ضعیف شنیده شد تا این نشست ها نیز بتواند در راستای سیاست آمریکا پیچ های نردبان قدرت گیری غول اقتصادی آسیا را شل کند.

سال گذشته نیز این نشست پرتنش بود و در آن 'چاک هیگل' وزیر دفاع سابق آمریکا ادعای ارضی پکن در دریای جنوبی چین را عامل بی ثبات کردن منطقه عنوان و آن را عامل تهدیدی در شرق آسیا معرفی کرد.

در نشست امسال، گفتگوها در مقایسه با سال گذشته کمی آرام تر انجام شد که این آرامش نیز با آتش بازی گسترده روز آخر در نزدیکی هتل شانگری لا همراه شد و جان یک نفر را گرفت.

حال باید در انتظار پانزدهمین نشست ماند و با روند ماجرای تنش در جنوب شرق آسیا و چین و سیاست های توسعه طلبانه کاخ سفید دید آیا در نشست بعدی به طور واقعی مسائل امنیتی آسیا – اقیانوسیه بررسی می شود و یا تنها مساله امنیت منطقه اختلاف چین و چند کشور منطقه ای و بازی کاخ سفید است. آیا مردم و موضوعات مقابله با افراط گرایی و تروریست ها که از همین بازی دولتمردان غربی سربرآورده اند در این نشست جایگاهی دارند؟