حکیم عمر خیام

من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت

از اهلِ بهشت کرد یا دوزخِ زشت

جامی و بُتی و بربطی بر لبِ کشت

این هر سه مرا نقد و ترا نسیه بهشت

 حکیم عمر خیام

تو داد و دِهش کن فریدون تویی

​​​

فریدونِ فرّخ، فرشته نبود

ز مُشک و ز عنبر سرشته نبود

ز «داد» و «دَهِش» یافت او نیکویی

تو داد و دهش کن، فریدون تویی